بیانات

در بحران‌ها، ایمان به ظهور امام عصر، نور امید است.


آیت الله العظمی سید محمد تقی مدرسی تأکید کردند: «غایت عینی و طبیعی تمامی حقایق جهان، آمدن آن انسان کامل و وارسته، حضرت صاحب الامر علیه السلام است. رحمت واسعه و نعمت‌های بی‌پایان الهی و نیز احادیث شریفه، دال بر این موضوع است».

معظم‌له روایات وارده در مورد ظهور منجی را یادآوری برای وجدان خفته انسان برشمردند و عنوان کردند: «هنگامی که مؤمن این آیه را می‌خواند (وَنُريدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوارِثين* وَنُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَنُرِيَ فِرْعَوْنَ وَهامانَ وَجُنُودَهُما مِنْهُمْ ما كانُوا يَحْذَرُون؛ و خواستيم بر كسانى كه در آن سرزمين فرو دست شده بودند منّت نهيم و آنان را پيشوايان [مردم‌] گردانيم، و ايشان را وارث [زمين‌] كنيم، و در زمين قدرتشان دهيم و [از طرفى‌] به فرعون و هامان و لشكريانشان آنچه را که از جانب آنان بيمناک بودند، بنمايانيم)، به اراده الهی که در تمام عصور تجلی داشته و خواهد داشت، ایمان می‌آورد. همچنین وقتی در این آیه تأمل می‌کند (وَلَقَدْ كَتَبْنا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصَّالِحُون؛ و در حقيقت، در زبور پس از تورات نوشتيم كه زمين را بندگان شايسته ما به ارث خواهند برد)، و تاریخ را می‌خواند، پی می‌برد که جهان در جهت تحقق این اراده الهی حرکت می‌کند».

ایشان در ادامه افزودند: «درک این حقایق، شعله امید در قلب‌ها روشن می‌کند که ظلم و جور ماندنی نیست و روزی فرا خواهد رسید که ظلم و بی‌عدالتی از بین خواهد رفت. همانطور که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: (اگر از روزگار باقی نماند به جز يک روز، البته خداوند مردی از اهل بيت (ع) مرا مبعوث فرمايد که زمين را پر از عدل و داد کند چنانکه پر از ظلم و جور شده باشد)».

آیت الله العظمی مدرسی در خاتمه سخنانشان به چند بصیرت مهم اشاره کردند:

اول: «انسان با امید، همت و اهداف خود زندگی می‌کند و اگر امید نباشد، همت و هدفی نیز نخواهد بود. با افزایش امید، همت و هدف برای اصلاح دنیا نیز متعالی می‌شود. این امید است که مؤمن را بر اصلاح خود و جامعه پیرامونش و مبارزه با ظلم و فساد وادار می‌کند».

دوم: «انتظار ما برای ظهور امام عصر (ع) این نیست که بدون انجام کاری فقط منتظر باشیم، بلکه باید با سرزندگی تلاش کنیم و زمینه‌های ظهور را ایجاد کنیم».

سوم: «انتظار به تنهایی کافی نیست، بلکه باید به استقبال ایشان برویم و حضرت را الگو و اسوه خود در زندگی قرار دهیم، در مسیر حضرت و پدران بزرگوارش گام برداریم. در شب میلاد با سعادت امام عصر (ع) با ایشان تجدید عهد کنیم. عهدی که روحیه تأسی به اخلاق و ایمان حضرت را در ما ایجاد کند».

چهارم: «انسان به طبیعت خود خطاکار است و همواره نیاز دارد که کسی نزد خداوند او را شفاعت کند تا از خطاها و گناهانش درگذرد. چه شفیعی بهتر از امام عصر (ع) که همواره ناظر به اعمال ما است. از این جهت باید ایشان را شفیع خود قرار دهیم و بخواهیم که دعاها و حاجات ما را از خداوند طلب کند».